Πώς φτάσαμε ως το "Άσπρο φτερό στην Άσπρη πόλη"
Όταν ενημερώθηκα μέσω μέιλ για το σχετικό πρότζεκτ κι αφού πήρα άδεια από την προϊσταμένη του Τμήματος, ενημέρωσα σχετικά τους φοιτητές, οι οποίοι πρέπει να ομολογήσω ότι στην πλειοψηφία τους δεν πέταξαν και τη σκούφια τους. Για να ενημερωθούν καλύτερα προώθησα το μέιλ.
Μετά από λίγες εβδομάδες, τελικά δήλωσαν συμμετοχή οι φοιτητές τους οποίους και έχω αναφέρει στο σχετικό ποστ. Μετά την πρώτη μας τηλεδιάσκεψη με τον κύριο Ηλιόπουλο, συναντηθήκαμε κι εμείς στη Σχολή, όπου μέσω του διαδραστικού, τους έδειξα τόσο την αρχική σκυτάλη όσο και τα βιντεάκια του συγγραφέα.
Εκεί ξεκίνησαν και οι πρώτες απορίες αλλά και οι πρώτες ιδέες. Απορίες σχετικές με το χρονοδιάγραμμα, την έκταση του κειμένου και άλλες αναφορικά με τις οδηγίες του κυρίου Ηλιόπουλου. Μετά από αυτές οι φοιτητές άρχισαν να φανερώνουν τις ιδέες τους αλλά και τον ενθουσιασμό τους. Αμέσως συμφωνήθηκε μεταξύ τους ότι η ιστορία θα σχετίζεται με το Κόσοβο. Προκειμένου να τους βοηθήσω στην ανάπτυξη των ιδεών τους πρότεινα και μια σχετική ταινία. Συμφωνήσαμε τέλος στο πώς θα οργανωθούμε, δημιουργώντας ομάδα στο facebook και στο google mail και κανονίσαμε την πρώτη μας συνάντηση λίγο πριν τα Χριστούγεννα.
Εκεί τα παιδιά ήρθαν φορτωμένα ιδέες και κάποιοι ακόμα και με μικρά αποσπάσματα γραμμένα. Έτσι δημιουργήθηκε το σχεδιάγραμμα της ιστορίας μας. Ακολούθησαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και απ'ευθείας η εξεταστική, η οποία μας αποσυντόνισε τελείως. Παράλλημα με κάποια δικά μου προβλήματα, καθυστερήσαμε βγαίνοντας εκτός σχεδιαγράμματος. Έτσι, πρώτο μας μέλημα μετά το πέρας της εξεταστικής ήταν να συναντηθούμε και να ολοκληρώσουμε την ιστορία.
Κι εκεί είχαμε τη μεγάλη ανατροπή... Μετά από πολλές ώρες περισυλλογής και κατάθεσης ιδεών κι αφού νομίζαμε ότι τελειώσαμε, ανακαλύψαμε γρήγορα ότι το αρχείο δεν είχε αποθηκευτεί και ότι ήταν άφαντο. Μετά τον κρύο ιδρώτα που έλουσε τόσο την πραγματική όσο και τη διαδικτυακή μας ομάδα, τα παιδιά άρχισαν να στέλνουν αρχεία με ό,τι θυμόντουσαν, διανθισμένα με νέα στοιχεία ενώ ανέλαβαν να τα ενώσουν σε ένα ενιαίο κείμενο.
Έτσι, προέκυψε η ιστορία που θα διαβάσετε και η οποία ενθουσίασε τους φοιτητές περισσότερο από την αρχική, αποδεικνύοντας κατά γενική ομολογία ότι "ουδέν κακό, αμιγές καλού"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ μπορείτε να προσθέσετε το σχόλιο σας. Προσέχουμε τα σχόλια μας να τηρούν τον κώδικα δεοντολογίας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.